کد مطلب:140202 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:197
آغاز حرکت سید مظلومان از مدینه منوره به مکه معظمه
پس از آنكه سید مظلومان علیه السلام آن خواب را دیدند و به اهل بیت فرمودند دو شب بعد از آن تصمیم گرفتند از مدینه خارج شده و به طرف مكه حركت كنند لذا نیم شبی كه بامدادش از مدینه بیرون رفتند به سر روضه مطهر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آمده و چند ركعت نماز خوانده و جد خویش را وداع كرده و به خانه برگشتند چون صبح شد محمد بن حنفیه به منزل آن حضرت آمد و به آن جناب عرض نمود:
ای برادر جان من فدای تو باد هیچ كس را در عالم از تو دوست تر ندارم و تو از جان من نزد من عزیزتری به حكم اخوت كه ما هر دو از یك صلبیم و تو به منزله چشم من بوده و بزرگ تر اهل بیت امروز تو بوده و از سادات اهل بهشت خواهی بود می خواهم كه تو را نصیحتی كنم و تو آن را از من قبول كنی.
حضرت فرمودند: ای برادر بگو چه اندیشیده ای كه قول تو درباره من بدون
غرض می باشد.
محمد عرض كرد: مصلحت آن است كه خود را از یزید و شهرهائی كه به او نزدیك است دور بداری به طوری كه بتوانی مردمان را به بیعت با خویش دعوت نمائی حال اگر مردم با تو بیعت كرده و اطاعتت را نمودند البته باید شكر باری تعالی بجا آوری و اگر از آن سرباز زده و دیگری را اطاعت نمودند این حركت به دین و عقل و مروت و فضل تو قطعا ضرری نخواهد رساند.
از آن هراس و وحشت دارم كه به شهری روی و جماعتی به هواخواهی تو برخاسته و جمعی دیگر با تو مخالفت نموده در نتیجه میان تو و ایشان كار به مجادله و منازعه كشد و تو را شهید كرده و خونت را ضایع نمایند.
حضرت فرمودند: نیكو نصیحت نمودی، حال صلاح می دانی به كدام شهر روم؟
محمد گفت: ابتداء به مكه فرود آی، اگر اهل آنجا با تو بیعت كردند فهو المراد و در غیر اینصورت به یمن رو كه اهلش با تو بیعت نموده و اطاعتت را خواهند نمود و اگر آنها نیز اطاعت ننمودند چاره ای نیست مگر آنكه به كوهها روی و از شهری به شهری پیوسته بگردی و منتظر باشی كه كار به كجا می كشد حضرت فرمودند: به خدا قسم اگر مرا در دنیا هیچ یاری نباشد با یزید بیعت نكنم چه آنكه پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم او را نفرین نموده و فرموده است: اللهم لا تبارك فی یزید.
سپس هر دو برادر چندان گریستند كه محاسن مباركشان از اشگ تر شد.
محمد بر آن شد كه تهیه اسباب و ساز و برگ دیده و در ركاب جلالت مآب آن حضرت از مدینه خارج شود حضرت او را امر به توقف نمود و فرمود:
تو در همین شهر بمان و از طرف من در كارها ناظر باش و اخبار و قضایا را برای من بازگو سپس امام علیه السلام وصیت نامه ای بدین مضمون در قلم آوردند.
ای برادر جان من فدای تو باد هیچ كس را در عالم از تو دوست تر ندارم و تو از جان من نزد من عزیزتری به حكم اخوت كه ما هر دو از یك صلبیم و تو به منزله چشم من بوده و بزرگ تر اهل بیت امروز تو بوده و از سادات اهل بهشت خواهی بود می خواهم كه تو را نصیحتی كنم و تو آن را از من قبول كنی.
حضرت فرمودند: ای برادر بگو چه اندیشیده ای كه قول تو درباره من بدون
غرض می باشد.
محمد عرض كرد: مصلحت آن است كه خود را از یزید و شهرهائی كه به او نزدیك است دور بداری به طوری كه بتوانی مردمان را به بیعت با خویش دعوت نمائی حال اگر مردم با تو بیعت كرده و اطاعتت را نمودند البته باید شكر باری تعالی بجا آوری و اگر از آن سرباز زده و دیگری را اطاعت نمودند این حركت به دین و عقل و مروت و فضل تو قطعا ضرری نخواهد رساند.
از آن هراس و وحشت دارم كه به شهری روی و جماعتی به هواخواهی تو برخاسته و جمعی دیگر با تو مخالفت نموده در نتیجه میان تو و ایشان كار به مجادله و منازعه كشد و تو را شهید كرده و خونت را ضایع نمایند.
حضرت فرمودند: نیكو نصیحت نمودی، حال صلاح می دانی به كدام شهر روم؟
محمد گفت: ابتداء به مكه فرود آی، اگر اهل آنجا با تو بیعت كردند فهو المراد و در غیر اینصورت به یمن رو كه اهلش با تو بیعت نموده و اطاعتت را خواهند نمود و اگر آنها نیز اطاعت ننمودند چاره ای نیست مگر آنكه به كوهها روی و از شهری به شهری پیوسته بگردی و منتظر باشی كه كار به كجا می كشد حضرت فرمودند: به خدا قسم اگر مرا در دنیا هیچ یاری نباشد با یزید بیعت نكنم چه آنكه پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم او را نفرین نموده و فرموده است: اللهم لا تبارك فی یزید.
سپس هر دو برادر چندان گریستند كه محاسن مباركشان از اشگ تر شد.
محمد بر آن شد كه تهیه اسباب و ساز و برگ دیده و در ركاب جلالت مآب آن حضرت از مدینه خارج شود حضرت او را امر به توقف نمود و فرمود:
تو در همین شهر بمان و از طرف من در كارها ناظر باش و اخبار و قضایا را برای من بازگو سپس امام علیه السلام وصیت نامه ای بدین مضمون در قلم آوردند.